BVG     Atrás    Índice de Páxinas

De soidades morría na cidade, suspirando pola vida no campo, nas casas penumbradas entre muros, escondido, solitario, en pranto. As rúas asfaltadas brillando, sen verde-vida, sen flores, sen cheiro do orvallo matinal e a lembranza aos poucos matando. Camiñando as veces pro campo, explodindo en suspiros, en dores, contemplando extensos horizontes, co meu peito sufocado de amores. Camiñada rápida, ao acaso, sen guía a tristeza e amargura que consumía, ollo a relva relucir na lúa dourada, cediño co cantar dos paxaros dormía. Soñava o soño da alegre fantasía, non sei se era ilusión ou realidade, respirando agrestes perfumes suaves, os perfumes das flores do medio día.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega